Baxt kuylagidagi

kizi olomon urtasida

yuzlarini kafti bilan

yopib, kon yiglardi.

- Mana, yuvindi kizlaringni

olinglar!

Sharmandalar! Endi xalk

oldida kanday bosh

kutarib yurasanlar? - kuyovni

amakisi ogziga

kelgan gapni aytib, sukinib

gapirardi.

Komil aka uyiga ukdek kirib

ketdi. Zum utmay,

kulida pichok bilan kaytdi.

- Nilufaaaaaar! Men seni ok

kildim! Senday

kizim yuk endi! Menga

sharmanda kizning keragi

yuk! Xaloyik, men bu kizni

kuyday suyib

tashlayman! Bu xamma kizlarga

sabok bulsin! -

Komil aka pichok bilan kiziga

tashlandi. Kuni-

kushni erkaklar unga

yopishishdi. Kulidan bir

iloj kilib pichokni tortib

olishdi. Maxalla

oksokoli, xotin-kizlar

kumitasi raisi xam

etib keldi. Zamira opa

Nilufarni yuziga

tarsaki tortib, yuz-kuzi aralash

ura ketdi. - Yaramas kiz, bizni

er bilan yakson kilding!

Bergan ok sutimga rozi

emasman! Iffatingni

kimga boy berding, lanati

kiz, - kizini urib

charchagan Zamira opa xushidan

ketib yikildi.

Uni kutarib uyga olib

kiriShdi. Kon bosimi

oshgan Komil akaga xam dori

ichirib, ichkariga

olib kirishdi.

- Nimaga sen indamaysan? Bir

ogiz gapirsang-

chi Nilufar.

- Shu gaplar rostmi, Nilufar?

- Men bu gaplarga

ishonmayman, singlim. Sen

suvday poksan. Gapir,

chimildikda nima buldi?

Gapirsang-chi...

Opalar Nilufarni urtaga

olib, surokka

tutishdi. Nixoyat Nilufar

tilga kirdi. Aka-

opalarining oyoklariga

yikildi.

- Bularga ishonmanglar!

Xammasi yolgon, xammasi

buxton! Menga birorta yigit

xatto

jimjilogini tekkizmagan.

Xa, opajon. Men

pokman. Lekin bugun mening

nomimni bulgashdi.

Yuzimga kora loy chaplashdi.

Bular borib

uglidan surashsin xakikatni...

meni tibbiy

tekshiruvdan utkazinglar...

ming marta

utkazinglar... men pokman...

dadajon, oyijon, menga

ishoninglar...

Bu ayanchli vokeaga butun

maxalla guvox buldi.

Maxalla oksokoli xammaga

tarkalishni buyurdi.

Kuda tomonni biroz

tinchlantirib, ortga

kaytarishdi. Opalar

Nilufarni uyga olib

kirishdi. Kizgina yuvinib,

baxt kuylagini

yirtib tashladi. Opalar asl

xakikatni bilish

uchun singilni gapga solishdi.

Nilufar

chimildikda bulib utgan gap-

suzni okizmay-

tomizmay opalariga

yiglagancha suzlab berdi...

...Yuz kurdi marosimi utgach,

kelin-kuyov

gushangaga kirishdi. Nilufar

xayajondan titrar,

zimdan kuyovni kuzatardi.

Lekin kuyov Ulugbek

kelinni yuzini ochishga

shoshilmas, u kanakadir

sovukkon, sarosimada edi.

Oradan bir necha

soat utdi xamki, kuyov

kelinning oldiga

kelmadi. Nilufar xayron,

nima kilishni

bilmasdi. Kutilmaganda

Ulugbek kulida pichok

bilan uning oldida paydo

buldi. Nilufar

kurkib ketdi. Rangi devorday

okardi.

Bakirmokchi edi, Ulugbek

kafti bilan uning

ogzini maxkam yopdi.

- Kurkma, ovozingni chikarma!

Senga aytadigan

gapim bor...

- Men anchadan beri bir kizni

sevaman. U xozir

mendan xomilador. Lekin ota-

onam u kizga

uylanishimga rozi bulishmadi.

Otam agar usha

kizni desang, seni uydan

xaydayman, ok

kilaman, uy-joydan mosuvo

kilaman, dedilar.

Oyimni xam kundirolmadim.

Chunki u kizning

onasi uyinchi, uni xatto Mama

roza, deyishadi.

Ota-onam surab-surishtirib,

buni bilib

olishibdi. Nima kilay, men u

kizni sevaman.

Onasi yomon bulsa, kizi azob

chekishi kerakmi?

Bizlar yakinda farzandli

bulamiz. Unga

uylanmasam, onasi meni tinch

kuymaydi.

Boshimga it kunini soladi.

Uning kulidan xar

narsa keladi. Yana ota-onamga

ok bulishni, uy-

joydan kuruk kolishni

istamayman. Meni

tushundingmi?