(Plyajda Xabash bilan)...!!boyfrend24!!
...davomi

Yoz kechalarining birida barcha yaqinlarimiz bilan tog' qo'ynidagi so'lim go'shada dam olayotgandik. Suhbat mavzui atrofimizda ro'y berayotgan turli jumboqlarga borib taqaldi. Ruhlar mavjudmi, degan savolga yig'inda ishtirok etayotgan oilamizning yaqin do'sti bo'lgan Ikrom amaki ishonch bilan “Bor!” deya javob berdi. Chigirtkalar bir maromda churillayotgan oydin kechada uning baralla yangragan ovozidan etimiz junjikib, titrab ketdik. Yurakka bir vahima indi. Nahotki Ikrom amakiday jiddiy, og'ir-vazmin odam ruhlarga ishonsa-ya, deya hammamiz hayratdan yoqa ushlab qoldik. Oraga sukunat cho'kdi. Davradagilarning bari Ikrom amakining og'ziga tikilgan.

— Tizzamga qarasam, bu dahshatli voqea esimga tushadi, — deya hikoyasini boshladi u. — Ko'z oldimda bari kechagiday gavdalanadi. Xullas, voqea mana bunday bo'lgandi. Men o'sha paytlarda endi o'n sakkizni qarshilagan navqiron yigit edim. Armiyada o'zimning askarlik burchimni ado etib yurardim. Ko'zida qo'rquv yo'q, jasur, hech narsadan qaytmaydigan yigit bo'lganim uchun, odatda, boshimga keladigan ko'rgiliklarga o'zim sababchi edim. O'sha kun ham yigitlarga bosh bo'lib, harbiy mashqlardan keyin poligon tevaragini aylanib kelishni taklif qildim. Quyosh tikkaga olgan mahal yon-atrofda biz, to'rt yigitdan bo'lak tirik jon ko'rinmasdi. Shahar chekkasidagi xilvat joyga kunning qoq o'rtasida cho'kkan sukunat ko'ngilga vahima solardi. Ko'chalarning iflosligiga esa qarab bo'lmasdi. Aftidan, atrof-muhitning tozaligi bu yerlik odamlarni aslo qiziqtirmaydi, chog'i, deb o'yladim. Birozdan keyin tashlandiq bir binoga duch keldik. Eshigu derazalari sinib, osilib yotgan bino nihoyatda xarob ahvolda edi. Kirish eshigidan ichkariga nazar soldik. Hamma yoqni o'rgimchak ini bosib ketgandi.

— Yur, ortga qaytamiz, ichkariga kirmaymiz, — dedi o'rtoqlarimdan biri.

— Nega, qo'rqyapsanmi? — so'radim masxaraomuz ohangda.

— Yo'q, shunchaki ichkariga kirgim kelmayapti. Xosiyatsiz joyga o'xshaydi, nazarimda.

— Qo'y bu gaplaringni, undan ko'ra qo'rqyapman, deb ayt! — dedim.

Bu safar istehzoli kulgidan do'stimning fig'oni falakka chiqdi. U shartta yoqamga yopishdi. Agar yana ikki o'rtog'im bo'lmaganida biz aniq mushtlashgan bo'lardik. Asliddin bilan aka-ukaday inoq edik. O'sha kunga qadar aslo tortishgan yoki yoqalashmagandik. Bexosiyat joyligi ostonadan bilinganiga, bizning yuragimizga shayton vasvasa solgani xayolimga ham kelmadi. Do'stlarimning qarshiligi meni ortga qaytarolmadi. Sirli kuch kaminani ichkariga kirishga undardi. Ularning uchovi ham ortga qaytishdi. Ichkariga yolg'iz kirdim. O'lik sukunatda o'zimning qadam tovushlarim eshitiladi. Bo'm-bo'sh xonalarda karavotlaru chang bosib yotgan to'shaklardan bo'lak hech narsa yo'q. Talabalar yotoqxonasi bo'lsa kerak, degan xulosaga keldim. Shu tariqa to'rt qavatni ham aylanib chiqdim. Javonlarda unutib qoldirilgan bir-ikkita kiyimlar, iflos idishlar, devorlarda dunyoga mashhur aktrisalarning suratlari ilingan. Chang bosganidan ularning yuzi aniq ko'zga tashlanmasdi.