Sevgilim bilan tomda
...davomi

Birdan o'zimni lohas his etdim. Uyqu tortdi. Matraslardan birini qoqib, tagimga to'shadim-u, uxlagani cho'zildim. Qancha vaqt uxlaganimni bilmayman, biroq yig'i tovushidan uyg'onib ketdim. Nola qilib yig'layotgan tovush qiz bolanikiga o'xshardi. U borgan sari yaqinlashib kelardi. O'rnimdan turib, yo'lakka chiqdim. Yo'lak boshida ust-boshi jiqqa ho'l, sochlari yoyilgan bir qiz jovdirab turardi. U qo'llari bilan yuzini yopib olgandi.

— Singlim, tinchlikmi, yordam kerakmasmi? — so'radim sekin unga yaqinlashib.

U qo'llarini olib, boshini ko'tardi. Qizning yuzi qonligini ko'rib, beixtiyor seskanib ketdim. Menga boqqan ko'zlar esa nafratga to'laligini ko'rib, butun vujudim muzlab qoldi. U shunday xunuk tirjaydiki, yuragim yorilishiga sal qoldi. Qiz o'z-o'zidan birdan g'oyib bo'ldi. Men ko'zlarimga ishonmasdim. Ko'zimga ko'rindi, shekilli, deb o'yladim. Ortimga qayrilsam, u deraza tokchasida turibdi. Qiz mendan ko'z uzmasdi.

— Hoy, qiz, tush pastga, hozir yiqilasan, — dedim xavotirlanib.

U bir og'iz gapirmas, faqat tikilar, yig'lar va kulardi. Men uni shu yaqin atrofda yashaydigan birorta telba qiz bo'lsa kerak, deb o'yladim. Uning yoniga yaqinlashib, qo'lidan tutib, pastga tushirishga ahd qildim. Qizga yaqinlashishimga bir qadam qolganda u o'zini derazadan tashqariga otdi. Unga yordamga shoshildim, biroq deraza oldidagi quvurdan chiqib turgan uchli temir tizzamga kirib ketdi. Men kuchli og'riqdan chinqirib yubordim. Oyog'imdan sharillab qon oqardi. Qiz esa g'oyib bo'lgandi. Bolaligimdan qonni ko'rganda hayajonlanadigan, hushimdan ketadigan odatim bor edi. Bu gal ham xuddi shunday bo'ldi. Hushimga kelganimda atrofimda do'stlarimni ko'rdim. Ular menga birinchi yordam ko'rsatib, qonni to'xtatishga erishgandilar…

Shahardagi odamlar bu tashlandiq bino haqida sirli hikoyani so'zlab berishdi. Ma'lum bo'lishicha, bu mash'um voqeaga chamasi o'ttiz yillar bo'lgan ekan. Qasoskor qiz ruhi tinchimagani uchun tirik jon bu bexosiyat joyga na kunduzi va na kechasi yaqinlashishga jur'at qilarkan. Xarobaga aylangan binoda bir vaqtlar quvnoq hayot qaynagan institut yotoqxonasi bo'lganiga ishonish qiyin. Bu yerda bir bechora qiz iffatini yo'qotib, hayotini davom ettirishdan ma'no topolmagach, o'z joniga qasd qilgan ekan. Eng qizig'i, u bu ishni qilishdan avval yuvinib, yuzini timdalagancha o'zini to'rtinchi qavatning derazasidan otgan. Men ko'rgan o'sha voqea o'ttiz yil burun bo'lgan. Demak, qizning bezovta ruhi hali-hamon tinchimagan. U o'zini shuncha yillardan buyon jazolab kelarkan. Bu voqeani menga o'xshab juda ko'pchilik ko'rgan. Ularning ba'zilari tirik, ba'zilari betob, ba'zilari o'sha yerning o'zida yuragi yorilib o'lgan. Qizning nomusiga tekkanlar o'rniga bir dehqonning begunoh bolasi qamalib ketgani hammani larzaga solgan bo'lsa, o'sha to'rt nomardning sirli o'limi butkul o'ylantirib qo'ydi. Gunohkorlarning o'limidan so'ng qizning arvohi tinchir, deb o'ylashgan. Biroq talabalar yig'i tovushi kechalari bilan tinmasligini aytib shikoyat qilaverishgan