Кайнона куйов 6 qism
...davomi

o‘ksib-o‘ksib yig‘ladi. Hech bir
aybi bo‘lmasa-da,
xo‘rlanganidan o‘kinib yig‘ladi.
Birinchi marta o‘zidan, shu
holida tashlab ketgan otasidan
nafratlanib ketdi. Yig‘laganicha
uxlab qoldi.
Eshik taqilladi. O‘qituvchisi
Mohira va ikki sinfdoshini olib
kelgan ekan. Mohira yerga
qarab kechirim so‘radi,
o‘qituvchisi mehribonlik bilan
ertaga albatta maktabga
borishini tayinladi. Maktabga
bordi ham, yana
sinfdoshlariga kirishib ketdi
ham. Lekin ko‘nglidagi yara
bitmadi. O‘nni bitirdilar hamki,
Mohiraga bir og‘iz gapirmadi.
Keyinchalik katta bo‘lganlarida,
sinfdoshlar bir-birlariga mehr
qo‘yib, bu damlar
g‘animatligini tushunganlarida
Mohira Akmalning yo‘lini
to‘sib, qayta-qayta kechirim
so‘radi. Lekin o‘sha mash’um
so‘zlar Akmalning qulog‘i
ostida yangrayverar va u
teskari qarab ketardi.
Hozir Mohira uch bolali
bo‘lgan. O‘tgan yili «o‘n
yillik»da ko‘rdi. Baribir
gaplasholmadi…
Eshik ochilib, bir qiz kirib keldi.
Yerga qaraganicha bir poy
tuflini uzatdi.
— Xolam jo‘natdilar. Mana bu
tuflini tikib berarkansiz.
Akmal poyafzalni qo‘liga olib,
qizni o‘rindiqqa o‘tirishga
taklif etdi.
— Xolangiz kim?
— Anzirat xola borlar-ku,
uylari do‘kon yonida - javob
berdi qiz yerdan ko‘z uzmay.
— Ie, Anzirat xolaning
jiyanimisiz, mehmon ekansiz-
da, bo‘lmasa.
— Ha, Tepaqo‘rg‘ondanman.
Xolamga pillaga qarashish
uchun yordamga keldim, -
gapini davom ettirdi qoraqosh
qiz hanuz yerga qarab.
— Yaxshi. Bu tuflini to‘liq
aylantirib tikish kerak,- dedi
Akmal baquvvat qo‘llari bilan
charmni ezg‘ilab. Qarang,
anchagina so‘tilib ketgan.
Qizning nigohi poyafzalga
qadalish oldidan Akmalning
ko‘zlarida bir to‘xtab o‘tdi va
Akmal hammasini tushundi.
Qizning ko‘zlari... Bir qarashda
sezilmaydi, ammo diqqat
qilinsa, har ikki ko‘zining
qorachig‘i bir tarafga qarab
turishi seziladi.
— Endi ertaga kelasiz, singlim.
Men chiroyli qilib tikib
qo‘yaman.
Qiz yigitdan taralayotgan
mehrni, eng muhimi o‘zidagi
nuqsonga hamdardlik hissini
his qildi. Negadir umrida
birinchi marta yigitlar bilan,
to‘g‘rirog‘i, aynan shu yigit
bilan gaplashgisi keldi.
— Puli qancha bo‘ladi? Ertaga
qancha olib kelay?
Qizning mayin ovozi, odobi
Akmalga ham ta’sir qilib
ulgurgandi.
— Anzirat xola mening ham
xolam, sizdan pul olsam uyat
bo‘lar.
Qiz xiyla qizarib chiqib ketdi.
Uning ortidan qarab qolgan
Akmalning ko‘nglida ajib hislar
qoldi.
* * *
Qiz ertasiga ham, indiniga
ham keldi. Akmal ishni cho‘zar,
bu holat ikkoviga ham ma’qul
edi. Pilla mavsumi
tugagunicha ancha
yaqinlashib qo-lishdi. Qiz
yigitning, yigit qizning
nuqsonini tilga olmadi. Hatto
hamdardlik nuqtai nazaridan
ham bu mavzu ko‘tarilmadi.
Yanada qizig‘i, dil-roziga bir
qadam qoldilar hamki, bu
yaqinlikdan hech kim xabar
topmadi.
Yigirma kunlardan keyin qiz
do‘kon eshigini yopdi va
chetga tikilayotgan tuyulsa-da,
nigohini Akmalning ko‘zlariga
qarab shunday dedi.
— Akmal aka, ertaga uyimizga
ketaman. Sizdek do‘st
topganimdan xur-sandman.
Xayr -