Fotograf bola bilan
...davomi

musiqa ovozini biroz koʻtaraman, ular oʻta shovqin musiqa ovozidan zavqlanib tebranishadi. Mayli quvnayversin, men oʻzimga boshqa ermak topdim. Oʻrtada yaqqol koʻrinib turgan Nozaga tez-tez qarab qoʻyaman. Har qimirlaganda baliqdek tanasini silkinib, durkun siynalar aqlimni oladi. Ammo tomoshabob manzaradan chalgʻitib, Zebo hikoyasini boshladi:

- Sohib aka, bilasizmi, biz bu kun uchun qancha tayyorlandik! - muhim gap aytayotgandek, jiddiy qiyofada.
- Nima munosabat bilan? - qiziqib soʻradim.
- Shunchaki! Biz hammani jamlamoqchi edik!
- Kim u hamma?
- Yigitlarimiz bilan kun oʻtqazmoqchi edik-da...

ʼʼHali, bularni yigitlariyam bormi?ʼʼ maʼnosida qizlarga koʻz tashlab oldim. Ular ham alamzada qiyofada, qosh chimirib tinglashardi. Zebo soʻzida davom etdi:

- Tohir akam kelishga vaʼda berib, telefonini olmadi maraz. Tungi klubga Javohir bilan Umarbek kelishgandi, lekin bizga vaqt ajrata olishmadi, tezda mast boʻlib urishib qolishdi. Umarbek xafa boʻlib, uyiga ketdi?
- Yomon boʻpti... - menga qiziq boʻlmasda, qiziqqan kishi boʻlib luqma tashlab qoʻyaman. - Keyin-chi?
- Eeey, alam qilgani, biz tushdan beri koʻchadamiz, ularni deb ishdan ruxsat olgan edik. Ularni deb bugun nimalar qildik?
- Yaramas yigitlar, hech biriga ishonch yoʻq, - gʻazabda gapirgan notanish qizni, orqadagilar, qattiq quvvatlashdi:
- Ha, ha nomard ular... - shovqin solishdi.

Faqatgina Maftuna, quloq ostimda jaranglab, chaqirganida tezda kelganim uchun taqsin oʻqirdi. Qizlar endi, bir ovozda uni quvvatlashdi.

- Ertaga ham shu soʻzingda turasanmi? - Maftunaga qarab kulib qoʻyaman.
Zebo esa, menga umuman qizigʻi boʻlmagan hikoyasida davom etmoqda:

- Malikani yigiti ish tufayli shahardan ketibdi. He, bekorchini ishi chiqibdi, - u alamli kuladi, - Vey, shuncha yurib maza qilmadik, bekorga qancha pul sarflandi...

Malikaga unchayin befarq boʻlmaganim uchun, yigiti borligini eshitib rashk tuygʻusi uygʻondi. Hushim buzildi. Oʻzimga kelganimda Zebo qizlarga qarab soʻzlay boshlagandi:

- Lekin qizlar, Umarbekni xafa boʻlib qolgani yaxshi boʻlmadi. Baribiram Barno bilan ideal para edilar. Barnosha asalim, sen Umarbek bilan gaplashib olishing kerak, hoʻpmi?
- Allaqachon, Barno yigitiga qoʻngʻiroq qildi, lekin uning telefoni jiringlamadi. - oʻrniga Maftuna javob berdi.
- Haa-yaa, - Zebo birdan xitob qildi, - Sohib aka tanishing bu Barno.
- Salom Barnoxon.
- Assalom alaykum, - oʻrindiq ortidan mayin ovoz eshitildi.
- Vaalaykum assalom, kayfiyatiz zoʻrmi?
- Boʻladi...

Yuzni ovozga moslashtirishga urinib, oynaga qaradim. Ooo, haqiqatan ham chiroyli yosh qiz menga qarab jilmayib qoʻydi. Chap yuzida kichkina kulguchi, uzun kipriklari davomiga quyuq surma tortilgan. Sochlari jilovlanardi, balki qorongʻida shunday koʻringan.

- Aka, siz bizga eʼtibor bermang, - Barno ham titroq past ovozda, soʻzlay boshladi, - Hozir hamma alamzada, bizni tashlab ketgan yigitlardan xafamiz. Jahilda aytgan gapim sizga taalluqli emas, siz mart... bizni... bizdan...

Qizni qolgan